بیماری کلامیدیا یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection, STI) است؛ یعنی از طریق رابطه جنسی محافظتنشده منتشر میشود. این عارضه توسط نوعی باکتری به نام «کلامیدیا تراکوماتیس» (Chlamydia trachomatis) ایجاد میشود.
کلامیدیا بسیار شایع است. از دهه 1990، میزان عفونت کلامیدیا ده برابر شده است. حدود 131 میلیون نفر در سراسر جهان تحت تأثیر این بیماری مقاربتی قرار دارند. نکته مهم درباره این بیماری باکتریایی این است که 70 درصد زنان و حداقل نیمی از مردان هیچ نشانهای از عفونت ندارند و به همین دلیل خطر انتقال و مشکلات مرتبط با سلامتی بیشتر میشود.
علائم بیماری کلامیدیا
علائم کلامیدیا ممکن است یک تا سه هفته یا حتی ماهها پس از ابتلا ظاهر نشوند. در برخی موارد، علائم میتوانند پس از چند روز از بین بروند. با وجود این، فرد هنوز آلوده است و میتواند باکتری را در رابطه جنسی محافظت نشده منتقل کند.
علائم کلامیدیا در مردان
اگر علائمی وجود داشته باشد، آنها در مردان شامل موارد زیر هستند:
- احساس درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
- ترشحات آبکی، کدر یا سفید از آلت تناسلی
- درد در بیضهها
- خارش در مجرای ادرار
علائم کلامیدیا در زنان
علائم بیماری کلامیدیا در زنان میتواند شامل موارد زیر باشد:
- ترشح غیرمعمول از واژن
- درد هنگام ادرار کردن
- خونریزی غیر طبیعی
- درد شکم
- درد پایین کمر
- حالت تهوع
- تب
بیماری کلامیدیا همچنین میتواند رکتوم یا گلو را در نتیجه رابطه جنسی مقعدی یا دهانی محافظت نشده تحت تأثیر قرار دهد. ممکن است فرد مبتلا احساس ناراحتی یا ترشح از مقعد یا گلودرد داشته باشد. اگر ترشحات جنسی به چشم وارد شوند، میتوانند منجر به عفونت کلامیدیا شوند. در این شرایط چشم دچار قرمزی شده یا ورم ملتحمه ایجاد میشود.
بیشتر بخوانید: تشخیص زگیل تناسلی
چگونه افراد به کلامیدیا مبتلا میشوند؟
کلامیدیا با تماس جنسی محافظت نشده با فردی که عفونت دارد، منتقل میشود.
انتقال به این دلیل اتفاق میافتد که باکتریهایی که باعث کلامیدیا میشوند در مایعات جنسی زندگی و رشد میکنند.
اگر کلامیدیا داشته باشید، هر بار که رابطه جنسی محافظت نشده برقرار میکنید، 30 تا 50 درصد احتمال دارد که همسر شما به آن مبتلا شود.
کلامیدیا از توالت، استخر یا تماس معمول با مردم سرایت نمیکند و فقط از طریق مایعات تناسلی گسترش مییابد. با این حال، نوزادان تازه متولد شده میتوانند از طریق مادرشان در هنگام زایمان به کلامیدیا مبتلا شوند.
عفونت کلامیدیا میتواند بیش از 2 سال در بینی، اندام تناسلی یا رکتوم زنده بماند.
بیماری کلامیدیا چگونه تشخیص داده میشود؟
تشخیص کلامیدیا آسان است. ممکن است پزشک از محلهایی که دچار عوارض شدهاند نمونهبرداری کند. علاوه بر این آزمایش ادرار هم مرسوم است. نتایج آزمایش معمولا در عرض یک هفته مشخص میشود.
2 نوع اصلی تست تشخیصی بیماری کلامیدیا وجود دارد:
تست تقویت اسید نوکلئیک (NAAT)
رایجترین آزمایش برای تشخیص کلامیدیا، تست تقویت اسید نوکلئیک یا Nucleic acid amplification test است. این تست، یک آزمایش ساده و غیرتهاجمی است که در طی آن شما خودتان یک سواب (جمعآوری ترشحات محل با استفاده از سواب) از محل عفونت یا نمونه ادرار جمعآوری میکنید. در صورت تمایل، پزشک میتواند در گرفتن سواب کمک کند.
سپس نمونه به آزمایشگاه فرستاده میشود تا بررسی شود که آیا ماده ژنتیکی تشکیل دهنده باکتری کلامیدیا در آن وجود دارد یا خیر. نتایج این آزمون سریعتر از آزمون بعدی حاضر میشوند.
بیشتر بدانید: آزمایش درب منزل
تست کشت (Culture test)
نمونهای گرفته میشود و برای تشخیص اینکه آیا باکتری کلامیدیا تراکوماتیس واقعا در آن وجود دارد و در حال رشد است یا خیر کشت میشود. اگرچه کشت باکتری معمولا زمان بیشتری نیاز دارد، اما ممکن است نتایج آن برای تشخیص و درمان لازم باشد.
کلامیدیا چگونه درمان میشود؟
پس از تشخیص، درمان بیماری کلامیدیا با آنتیبیوتیکها (مانند داکسی سایکلین یا آزیترومایسین) تحت نظر پزشک انجام میشود. بهطور معمول، تنها یک دوره درمان برای از بین بردن عفونت کافی است.
ممکن است حتی پزشک از شما بخواهد که آنتیبیوتیک را قبل از آمدن نتایج آزمایش شروع کنید. اگر عفونت کلامیدیا علائم داشته باشد، احتمالا به دوره طولانیتری از آنتیبیوتیک نیاز دارید. هم شما و هم همسرتان نیاز به درمان دارید.
لازم است از هرگونه رابطه جنسی تا پایان دوره درمان و حداقل یک هفته پس از آخرین دوز، خودداری کنید. این برای کاهش خطر ابتلای همسر شما به بیماری است. 3 ماه پس از درمان، باید آزمایش دیگری انجام دهید تا مطمئن شوید که بیماری ریشهکن شده است.
از آنجایی که کلامیدیا از طریق رابطه جنسی محافظت نشده منتقل میشود، ممکن است پزشک آزمایشهای غربالگری STI را برای شما تجویز کند تا اگر مبتلا به بیماری مقاربتی دیگری هستید، تشخیص داده شود.
آیا میتوان از بیماری کلامیدیا پیشگیری کرد؟
شما میتوانید خطر ابتلا به کلامیدیا و سایر بیماریهای مقاربتی را با روشهای زیر کاهش دهید:
- از رابطه جنسی غیر محافظت شده بپرهیزید.
- اگر همسر شما مبتلا است تا زمانی که درمان او به پایان برسد و 1 هفته از آخرین دوز آنتیبیوتیک او بگذرد، نباید هیچ رابطه جنسی داشته باشید.
- بهطور منظم و دورهای برای بیماریهای مقاربتی آزمایش دهید، بهخصوص اگر زیر 30 سال دارید و از نظر جنسی فعال هستید.
- به یاد داشته باشید که اکثر افراد مبتلا به کلامیدیا هیچ علامتی ندارند. اگر شک دارید، حتما آزمایش دهید.
مشکلات ناشی از کلامیدیا درمان نشده
کلامیدیا یک عفونت مقاربتی قابل درمان است. اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است در دراز مدت مشکلات زیادی را برای سلامتی فرد ایجاد کند.
در زنان، کلامیدیا درمان نشده میتواند منجر به بیماری التهابی لگن، ناباروری یا عوارض بارداری مانند حاملگی خارج از رحم شود. مردان ممکن است از پروستاتیت، اپیدیدیمیت و زخم مجرای ادرار رنج ببرند که میتواند منجر به ناباروری شود.
زنان بارداری که به کلامیدیا آلوده هستند، شانس بیشتری برای سقط جنین یا زایمان زودرس دارند. نوزادان آنها نیز ممکن است به عفونت چشم یا ریه مبتلا شوند.
سخن آخر
بیماری کلامیدیا یک بیماری مقاربتی است که در صورت تشخیص سریع، بهراحتی درمان میشود. اما اگر تشخیص داده نشود و یا مورد اغفال واقع شود، میتواند نتایج بدی را در بلندمدت به دنبال داشته باشد.
اگر زیر 30 سال دارید و از نظر جنسی فعال هستید، توصیه میشود که از نظر ابتلا به بیماری کلامیدیا و سایر بیماریهای مقاربتی هر شش ماه معاینه شوید، صرف نظر از اینکه قبلاً به آن مبتلا بودهاید یا نه. زنان میتوانند در حین انجام آزمایش غربالگری دهانه رحم، غربالگری کلامیدیا را هم انجام دهند.
اگر مشکوک هستید که شما یا همسرتان به کلامیدیا مبتلا هستید، هر دو باید فوراً آزمایش دهید، حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشید.
این بیماری پس از تشخیص، معمولا به مقامات محلی اطلاع داده میشود تا در آمار کلی کشور محسوب گردد. با این حال میتوانید مطمئن باشید که پرونده شما و همسرتان محرمانه باقی میماند. اطلاعات بیشتر در این زمینه را از پزشک خود بپرسید.
منابع:
https://www.better2know.co.uk/blog/chlamydia-symptoms-men-vs-women/